Poggioargentiera Poggioraso Cabernet Franc 2018, Toskana, Ítalía.
Við ætlum að halda okkur við kröftugt vín í júlí en færa okkur yfir til Ítalíu, í hið heimsfræga Toskana hérað. Þó að Toskana sé best þekkt fyrir Chianti, Brunello og „Super Tuscan“ vínin, leynist inn á milli eitthvað aðeins öðruvísi. Þetta vín er eitt af sérstökum vínum frá þessu svæði, enda frekar sjaldgæft að sjá vín úr 100% Cabernet Franc og hvað þá 100% Cabernet Franc framleitt á Ítalíu!!
Þetta er í fyrsta skipti sem ég fjalla um vín sem ég er áður búin að skrifa um. En það er komin nýr árgangur af Marques de Casa Concha Etiqueta Negra frá Concha Y Toro (2018) og mér finnst vínið það gott og svo tilvalið með grillkjöti að mér fannst ég verða að velja það sem vín mánaðarins yfir aðal grill tímabilið! Er mikill munur á nýja 2018 og 2017 sem ég var búin að fjalla um? Nei, ekki svo en samt einhver.
Nýlega bættist í flóruna hjá Á.T.V.R. vín frá Bulas í Portúgal, og þó að Portúgal sé ennþá meira þekkt á Íslandi fyrir Púrtvín, fer ekki á milli mála að léttvíns framleiðslan hefur tekið gríðarlegan kipp. Portúgölsk léttvín eru almennt ódýr og gæðin eru oftast mun betri en verðið gefur til kynna. Á meðan nýheims vín hefur hækkað í verði en gæðin hafa staðið í stað, hafa lítt þekk svæði og lönd hægt og rólega veitt þeim skemmtilega samkeppni með hillupláss í vínbúðum, ekki bara á Íslandi heldur alls staðar í heiminum. Ég neita því ekki að mér hefur alltaf fundist skemmtilegt að smakka annað en hið hefðbundna Chardonnay, Cabernet og hinar klassísku vínþrúgurnar. Stundum heppnast vínin vel, stundum ekki. Hér fyrir neðan er mín skoðun og lýsing á öllum Bulas léttvínum sem fást í Á.T.V.R.
Ég neita því ekki að ég er einn af þeim sem gleðjast þegar litlir vínframleiðendur ná að vekja athygli vegna gæða vínsins. Spalletti fjöldskyldan á Ítalíu hefur verið að framleiða vín síðan 1890, en þess má geta að 70% af víninu frá þeim er selt erlendis sem verður að teljast ansi vel gert þegar þú framleiðir ekki nema 110.000 flöskur á ári. Að svona lítill framleiðandi (27 hektarar er notað í vínframleiðslu samkvæmt flösku miðanum) skyldi detta inn í íslenska vínbúð finnst mér óneitanlega skemmtilegt, sérstaklega þegar gæðin eru eins góð og Riserva del Don.
Portúgal hefur alltaf verið þekkt á Íslandi fyrir framúrskarandi portvín. En íslendingar hafa hægt og rólega verið að uppgötva að rauðvín frá Douro svæðinu er feiki gott líka, ekki nóg með að það sé gott heldur er það frekar ódýrt líka! Ég hef í gegnum árin fjallað um rauðvín frá Portúgal sem mér finnst gott og hef oft velt því fyrir mér hvenær fólk ætlar að gera sér grein fyrir þeim háu gæðum sem koma þaðan. Það er nú ekki eins og við þekkjum ekki Portúgal, annar hver maður hefur farið þangað í frí (hinir fara til Tenerife) að minnsta kosti einu sinni. Það er gaman að sjá að fólk er að fatta að það þarf ekki að leita alla leið til Chile eða Argentínu til að fá gott þungt vín á skynsamlegu verði, og þó það standi ekki Cabernet Sauvignon eða Malbec á flöskunni þýðir það ekki að vínþrúgan sé ekki góð. Einn nýjasti vínframleiðandinn frá Portúgal til að sjást í ríkinu er Bulas.
Sólin skín, fuglarnir syngja, logn og vor í lofti og bara núll gráður! Vorið er greinilega komið! Með það í huga ákvað ég að fjalla um tvö góð en mjög ólík vín frá sama vínframleiðanda frá Chile, eitt Sauvignon Blanc og eitt Merlot. Þeir sem þekkja mig eru sennilega ekki hissa á að ég er að fjalla um Merlot frá Chile, enda finnst mér Merlot þaðan almennt í háum gæðum. Aftur á móti heyrir það til undantekninga að ég fjalli um Sauvignon Blanc frá Chile
Eftir allt of langan, kaldan og blautan vetur er gaman að láta hugann reika til sólríkari svæða! Fyrir okkur sem komast ekki til Tenerife verðum við að láta það duga að drekka góð spænsk vín. Uppáhalds vínsvæði Íslendinga á Spáni er án efa Rioja, enda gæðin í víninu þaðan nánast alltaf góð. Eitt vín sem er að vekja mikla athygli í ríkinu er Marqués de Murrieta, en það er flott og vel unnið vín sem gerir mann glaðan núna þegar daginn er farið að lengja.
Í mörg ár var Robert Mondavi leiðtogi vínframleiðenda í Napa Valley og margir myndu segja jafnvel leiðtogi í framleiðslu gæða vína frá Bandaríkjunum! Hann var megin ástæðan fyrir því að nafn vínþrúganna var sett á vínmiðana, svo fólk vissi í raun hvað það var að drekka. Á meðan flestir ameríkanar voru að drekka ódýr, dýsæt og jafnvel varla drykkjarhæf vín, var hann ásamt örfáum öðrum vínframleiðendum að sýna að vín frá Napa Valley væri ekki síðri og jafnvel betra en það sem framleiðendur í Bordeaux, Frakklandi væru að bjóða upp á.
Allegrini Carte Giara Ripasso Valpolicella 2018
Hvað get ég sagt um Allegrini? Þegar kemur að hágæða víni frá norður Ítalíu sem klikkar sjaldan ef nokkurn tíma, þá er Allegrini með þeim allra bestu. Ég ber mikla virðingu fyrir Tommasi og Masi vínframleiðendunum, en ég neita því ekki að Allegrini stendur jafnfætis þeim á allan hátt í gæðum miðað við verð og Corte Giara er lýsandi dæmi um gæði framleiðandans. Ripasso og Appasimento vín virðast falla vel í kramið hjá íslenskum neytendum, enda eru flest í mýkri kantinum og ekki of kraftmikil.
Þrátt fyrir litla Ísland og ríkis einokun á vínsölu, þá er bara nokkuð gott úrval á Íslandi af gæða vínum. Ég sem fjalla um vín er sífellt að finna algjöra gullmola hvort sem það er í Á.T.V.R. eða hjá einhverjum minni aðilum sem bjóða mér að smakka vínið sitt áður en það kemur í ríkið.
Tvö af þeim eru framúrskarandi vín, og ég ákvað að setja þau saman í umfjöllun, einfaldlega vegna þess að ég gat ekki valið á milli þeirra! Þó þau séu bæði spánverjar eru þau samt frekar ólík, jú bæði eru meirihluti Tempranillo og koma frá Rioja en samt eru þau framleidd hvort á sinn hátt.
Þá er mitt hefðbundna vetrarfrí búið og kominn tími til að byrja að skrifa aftur! Ég fékk að smakka heilan helling af góðu víni árið 2021 sem ég hef beðið allt of lengi með að fjalla um. Eitt af þeim er Calera Mills Vineyard Pinot Noir. Þó að ég hafi fjallað um litla bróðurinn frá Central Coast hef ég beðið spenntur eftir að deila minni reynslu af þessum bolta! Þó þetta sé bolti, hefur vínið þessi silki mjúku einnkenni sem gott Pinot Noir býður alltaf upp á.
Nú þegar ég er búin að birta grein um fimm bestu vínin sem ég smakkaði 2021, er núna kominn tími til að velja þrjú freyðivín sem gott er að njóta til að fagna áramótunum. Núna valdi ég vín sem mér finnst við hæfi í ódýrari, meðal dýrum og dýrum verðflokki.
Það hefur ekki verið skortur á góðum vínum sem ég hef smakkað árið 2021.
Í ár hef ég ákveðið að sigta út og velja þau fimm vín sem mér fannst standa upp úr af öllum sem ég smakkaði. Þó að ég hafi smakkað helling af góðu víni sem fæst ekki í ríkinu, ákvað ég að öll vínin á listanum í ár verða að fást í ríkinu.
Það er alltaf gaman að rekast á góð spænsk vín sem koma ekki frá Rioja, vín sem sýnir okkur að í heild er Spánn frábært vínræktar land.
Ég fór að hugsa um það um daginn að ég er búinn að finna og mæla með víni á öllum skalanum, ódýrt, dýrt, þungt, evrópskt, amerískt og frá öðrum ný heims svæðum. Vínin sem ég hef valið geta passað með svo mörgum hátíðarréttum skammarlaust. En það er einn hópur sem ég hef ekki hugsað nógu vel um með val á víni, en það er vegan hópurinn. Með það í huga fann ég vín sem er frá Piemonte á Ítalíu, og er frábært Barbera D´Asti!
Þá er kominn tími til að skreppa til frekar lítt þekkts svæðis hjá okkur á Íslandi, Campania á Ítalíu. Fyrir þá sem þekkja svæðið ekkert, þá er helsta og besta rauðvínsþrúgan þar Aglianico. Þrúgan gefur oftast tannínríkt vín og þetta vín er engin undantekning.
Það er kominn tími til að fjalla aðeins um eitt af uppáhalds svæðunum mínum, svæði sem mér finnst frekar vanmetið hér heima, ekki bara gæðanna vegna, heldur verðsins vegna. Það vín sem við fáum hingað til lands frá Washington fylki í Bandaríkjunum er með þeim bestu sem svæðið býður upp á, og Chateau Ste. Michelle er eitt af þeim.
Það gekk allt of vel að kynna síðasta framúrskarandi vín (Ch. Ducluzeau) það litla sem var eftir kláraðist á sama degi og greinin kom út! Til að bæta upp fyrir þá sem fengu ekki að smakka vínið ætla ég að fjalla um fjögur vín sem komu nýlega í hillur Á.T.V.R. frá fjölskydu samsteypu (negotiant), Jean-Pierre Moueix sem mér finnst áhugaverð.
Oft á tíðum er skemmtilegasta upplifunin í Á.T.V.R. að tala við vínráðgjafa, ræða um vín sem af einhverjum ástæðum hreyfist lítið en er bókstaflega hverrar einustu krónu virði. Eitt svona vín er án efa Chateau Duclezeau frá Listrac-Medoc i Bordeaux, Frakklandi. Listrac svæðið er ekki best þekkta svæðið í Bordeaux en engu að síður kemur þrusu gott vín á viðráðanlegu verði þaðan.
Undanfarið hefur salan á ítölskum vínum vaxið til muna. Ein ástæðan er sú að gæði ítalskra vína hafa aldrei verið meiri en núna. Hver árgangur síðan 1995 hefur verið langt fyrir ofan meðallag hvað gæði varðar. Margir framleiðendur hafa einnig tekið sig á og passað upp á að jafnvel ódýrustu vínin séu sambærileg að gæðum og vín í sama verðflokki frá öðrum löndum t.d. Chile og Argentínu.
Prosecco er ekta „hvers dags“ freyðivín, þokkalega bragðgott, létt og þægilegt í munni og ekki of þungt fyrir budduna heldur. Oftast er að mínu mati lítill munur á gæðum á milli prosecco tegunda, og lítill verðmunur í þokkabót. Zonin prosecco er samt sem áður eitt af þeim Prosecco sem skera sig aðeins úr og mig hefur hlakkað til að fá það í ríkið svo að ég geti fjallað um það.
Á næstunni verður fjallað um Ítalíu og ítölsk vín, en áður en byrjað verður á því er við hæfi að fjalla aðeins um ítölsk vínlög.
Ítölsk vínlög eru vægast sagt flókin og ósanngjörn. Þó að lögin væru upphaflega sett til að aðskilja bestu vínin á svæðunum frá venjulegum og ódýrum vínum, þá voru skilyrðin svo ströng að vínframleiðendur höfðu ekki svigrúm til að þróa og breyta vínum sínum til hins betra. Í Toskana voru vínframleiðendur mjög áhyggjufullir yfir þessum þröngsýna hugsunarhætti. Byrjuðu þá nokkrir framleiðendur að rækta vínþrúgur sem voru óhefðbundnar fyrir Íalíu, t.d. Cabernet Sauvignon og blanda þær með hefðbundnum Sangiovese.
Eins og sagt er á góðri ensku „good things come to those who wait“ og þó það hafi tekið smá stund að skrifa um vín mánaðarins í September var það þess virði (að minnsta kosti fyrir mig). Hvernig er best að lýsa víni mánaðarins? Einfalt, algjört skrímsli! Þetta vín er frekar dýrt og þó það sé frábært núna, á það eftir að verða betra eftir 15 ár, já þú last rétt, 15 ár! Þetta vín ásamt Duckhorn Merlot og önnur hágæða bandarísk vín sýna enn og aftur að þau bestu geta þroskast og elst vel. Svo hvernig bragðast vínið?
Í gegnum árin hef ég haldið ótal mörg vín námskeið og það er eitt sem ég er búin að læra, almenningur hefur engan áhuga á að lesa né hlusta á okkur tala mjög ítarlega um vín. Fólk nennir ekki að hlusta á tal um helsta muninn á milli mismunandi jarðvegs, hversu mikil sól skín á suður eða norður hlíðar, eða hvernig og hversu mikið ný eik er notuð og hvaðan hún kemur. Fólk vill fá að vita hvaða svæði er best, hvaða vínþrúga er best á því svæði, hvernig löggjöfin er (ef það er löggjöf) á svæðinu til að skilja mismunandi gæði vínsins og hvaða vín hentar best með þeim mat sem þau eru að borða.
Það er svolítið erfitt að fagna sumrinu þegar það er sífellt skýjað, blautt og kalt, og ekki batnar það þegar takmörkunum er skellt á enn einu sinni! En við reynum samt, vegna þess að þó að veðrið og ríkistjórnin (eða réttara sagt COViD 19) eru sífellt að gera okkur lífið leitt, höfum við alltaf einhverjar ástæður til að fagna, t.d. brúðkaup, afmæli, brúðkaupsafmæli eða jafnvel er bara gott að fagna því að við erum ennþá á lífi! Þess vegna er alltaf gott að hafa smá bubbly til að dreypa á!
Einstaka sinnum verð ég heppinn, þegar vín sem ég spái vinsældum, verða mjög vinsæl. Eitt dæmi er 1.000 Stories Zinfandel. Ég var með þeim allra fyrstu til að smakka vínið og sagði umboðsaðila strax eftir á að þarna væru þeir með vín sem hentaði íslenska markaðinum og íslenskri matargerð mjög vel, og þar af leiðandi yrði það vinsælt, og raunin varð sú, það sló algjörlega í gegn. Það sló ekki í gegn mín vegna, ég var bara svo heppinn að spá rétt.
Nú sit ég og er að smakka annað Zinfandel sem ég er sannfærður um að muni slá í gegn, en í þessu tilfelli hefur umboðsaðili ekki alveg eins mikla trú á því og ég, og hefur þar af leiðandi ekki sett það í reynslusölu ennþá.
Inn á milli þess að fá að smakka öll þessi yndislegu nýju vín sem eru á markaðinum, fæ ég eitt og eitt „gamalt og gott“ vín sem hefur verið til sölu árum saman í Á.T.V.R.. Ég smakka þau til að athuga hvernig þau standa sig í samanburði við ný vín sem eru að koma frá sama svæði. Sum standa sig vel önnur ekki eins vel. Eitt vín sem er að standa sig prýðilega vel er Ruffino Riserva Ducale Chianti Classico.
Ég hef verið mjög lánsamur að hafa fengið að smakka fullt af góðu víni og kynnast mörgu góðu fólki og vínumboðsaðilum vegna vínáhuga míns. Einn af þeim er eigandi Ber ehf.. Í 20 ár hefur Ber flutt inn gæða vín frá ýmsum svæðum á Spáni, frá Ampurdan svæðinu til Yecla svæðisins og allt þar á milli. Ef það er ræktað vín á svæðinu á Spáni, er Hafliði í Ber sennilega búinn að finna það og flytja inn hágæða vín þaðan.
Mér finnst kominn tími til að hætta að flokka ódýrt lífrænt ræktað vín sem „öðruvísi“ vín. Fyrir 20 árum síðan voru flest ódýr, lífrænt ræktuð vín vissulega í mun lakari gæðum en ódýr vín sem voru framleidd á venjulegan hátt fannst mér. En gæðin í dag eru orðin það góð að það er varla hægt að finna mun á því og „venjulegu“ víni.
Það er stutt í Eurovision og auðvitað vantar fólki eitthvað til að skála fyrir þegar við vinnum (eða lendum í sextánda sæti)! Spurningin er hvort við eigum að hvíla prosecco og cava og fara í örlítið dýrara freyðivín í ár? Freyðivínið sem ég ætla að mæla með núna hef ég fjallað um áður og kemur frá landi sem er alls ekki þekkt fyrir bubbly vín, sem sagt Argentína!
Fyrir þó nokkrum árum síðan sagði hinn heimsfrægi vín gagnrýnandi Robert Parker um Valpolicella að þetta væri í besta falli „industrial garbage“ (verksmiðju sorp). Satt að segja í þá daga var ég sammála honum, Valpolicella var frekar ómerkilegt vín. En tímarnir breytast og Valpolicella framleiðendur áttuðu sig á því að ef þau myndu ekki bæta sig þá myndu þau hellast úr lestinni og vera með óseljanlega vöru. Í dag er hægt að finna fullt af virkilega góðu Valpolicella, bæði venjulegu og Ripasso útgáfunni.
Það er sjaldan sem ég fjalla um Bordeaux vín í 2.000 til 2.500 kr. flokknum. Einfaldlega vegna þess að mér finnst þau ekki peninganna virði. Til hvers að kaupa Merlot eða Cabernet sem kostar jafn mikið og ýmis vín frá Chile eða Argentínu sem eru mun betri? Þess vegna er svo góð tilfinning að finna ódýrt Bordeaux vín sem er í sambærilegum gæðum og ódýr vín frá Chile og Agentínu.
Í þessu tilfelli eru ekki bara eitt heldur tvö vín, eitt rautt og eitt hvítt sem koma frá sama framleiðanda.
Ég er einn af mörgum sem finnst Duckhorn Merlot með þeim allra bestu Merlot í Bandaríkjunum, og þó flestir vínáhugamenn kannist við það vín, vita fáir hér á landi að Duckhorn er með mjög breitt úrval af víni yfir höfuð. Vín úrvalið þeirra teygist alla leið frá Paso Robles, Central Caost, Napa og Sonoma alveg upp í Washington fylki! Fyrir alls ekki löngu síðan tók umboðsaðili Duckhorn ákvörðun um að flytja inn vín frá fleiri svæðum sem þeir eiga, og ég fékk tækifæri á að smakka vínin hægt og rólega.
Cune er fyrir löngu búið að festa sig í sessi á Íslandi, enda gott vín á góðu verði. Þó yngri vínin eins og Crianza eða Reserva séu í sjálfu sér góð, þá hef ég alltaf hallast meira að Gran Reserva hjá þeim, mér finnst það þyngra, bragðmeira og þroskaðra.
Halda áfram að lesa
Ef þú vilt komast að því hvernig Stout bjór með 25% alkohól, sem á að bragðast eins og súkkulaði hjúpuð kleinu frá Siglufirði er, ekki koma til mín, ég er ekki dómbær á svona bjóra. En ég held að ég geti alveg dæmt lager og pilsner bjóra.
Halda áfram að lesa
Þó það sé ekki mikið að gerast í páska bjór smakki fram að páskum (fyrir mig alla vega), þýðir það ekki að það sé ekki mikið að gerast í smakkinu almennt. Það er alltaf eitthvað nýtt að poppa upp eða eitthvað eldra og rótgróið að breytast og aðlagast nýjum markaði, m.a. er cider að ná nokkrum vinsældum. Eitt gott dæmi um miklar breytingar er cider markaðurinn, þó cider sé vissulega ekki nýtt af nálinni er núna verið að aðlaga það nútíma kröfum, fyrir nútíma fólk. Gott dæmi er Thistly Cross cider, hér fyrir neðan er fjallað örlítið um tvö mjög ólík cider frá þeim sem fást hérna heima.
Það kom mér í opna skjöldu að þegar ég ætlaði að hvíla bubbly umfjöllun í smá tíma, hversu margir höfðu samband við mig og báðu mig um að halda umfjöllunum áfram. Eins og einn aðili sagði, „það hafa ekki allir efni á að fara á VOX í kampavíns smakk, þú gefur okkur fólki tækifæri á að smakka dýrari og ódýrari en samt skemmtileg freyðandi vín“. Ég neita því ekki að það gladdi mig að vita að fólk hafði gaman af að fylgjast með.
Þá erum við komin aftur á fullt með umfjallanir, og ætlum við að byrja með vín mánaðarins. Í þessu tilfelli förum við til Ítalíu og tökum fyrir eina af uppáhalds vínþrúgunum mínum, Primitivo (betur þekkt sem Zinfandel í Bandaríkjunum).
Guð sé lof nýja árin er byrjaður! Ég held að það hreinlega getur ekki verið verra en 2020 (7,9,13). Til að fagna því verður vín mánaðarins að þessu sinni frá gamla heimurinn eða réttara sagt eitt góðan Brunello frá Toskana í Ítalia!
English below:
Að undanförnu hef ég fjallað aðeins um freyðandi vín á mismunandi verði frá mismunandi svæðum. Nú þegar að það styttist í stærsta daginn til að skála, ætla ég að fara aftur í kampavíns héraðið og fjalla um tvö vín frá einum af uppáhalds kampavíns framleiðandanum mínum, Laurent-Perrier! Það verður gaman að skála í öðru hvoru þessara hágæða kampavína!!
Við skulum byrja á:
English below:
Í ár ætla ég að breyta aðeins til og mæla með víni sem mér finnst henta með matnum sem snæddur er á jólum og áramótum. Þetta er frekar langur listi, en ég vona að allir finni eitthvað sem hæfir matnum sem er á boðstólum.
Við skulum byrja á:
English below.
Þrjú framúrskarandi vín.
Það styttist í jólin og maður hefur ekki undan að smakka gæða vín! Yfirleitt þegar ég fjalla um framúrskarandi vín þá tek ég bara eina tegund fyrir. En ég vildi gefa fólki tækifæri til að kynna sér og smakka þessi þrjú frábæru vín yfir hátíðirnar. Svo ég ákvað að fjalla um þau í einni grein. Eigum við ekki að byrja?
Kientz Cremant D´Alsace Brut NV (non vintage)
Alsace, Frakkland.
Í þriðju „bubbly“ umfjölluninni ætlum við að fara til uppáhalds hvítvíns svæðisins míns, Alsace. Að segja að Alsace hafi frábært úrval af hvítvíni er vægt til orða tekið, en margir gera sér ekki grein fyrir því að þar eru einnig framleidd framúskarandi freyðivín.
English below
Það styttist í jólin og jólabjór smakkið heldur áfram.
Í þetta sinn smakkaði ég 5 bjóra, 1 íslenskan og 4 erlenda, og gæðin voru ansi misjöfn verð ég að segja, en engu að síður gaman að smakka og rífa upp jóla stemminguna! Allir bjórarnir fást í helstu Á.T.V.R. búðum.
Við skulum byrja með:
A few Christmas suggestions for wine, cocktail and beer lovers! (English below)
Það er til fullt af góðum jólagjöfum fyrir áhugafólk um vín, bjór og kokteila, sumt eiga allir, t.d. góð glös, frábæra tappatogara og smart kokteil hristara. Með árunum verður erfiðara og erfiðara að finna eitthvað skemmtilegt handa makanum sem á nánast allt. Ég ákvað að gramsa örlítið og athuga hvort ég gæti ekki fundið eitthvað til að létta ykkur lífið í jólainnkaupunum og koma með nokkrar tillögur. Með það í huga að „versla heima“ til að styðja innlenda innflutningsaðila er hægt að finna þetta allt hér á Íslandi.
Wine of month December 2020: English below
Vina Ardanza Reserva, 2010 Rioja, Spánn.
Ég hef alltaf sagt að við hér á Íslandi erum mjög heppin með gott úrval af spænskum vínum sem eru í boði hér. Fyrir utan eitt og eitt kassavín, þá er með eindæmum gott úrval. Og það er alveg sama hvort það er ódýrt, meðal dýrt eða dýrt vín, þá er það nánast alltaf góð kaup miðað við verð.
English below:
Mér skilst að það séu til 88 jóla bjórar til sölu í Á.T.V.R., fyrir svona litla þjóð eru þetta svakalega margar tegundir. Þegar ég var að smakka fyrir tímarit og blöð í denn voru ekki nema 15 til 20 tegundir! Satt að segja þá kæmi það ekki til greina að smakka þá alla.
Í síðustu „bubbly“ umfjöllun fórum við beint í dýrari vínin, þ.e. kampavín, en núna ætlum við að fara í hina áttina eða ódýrari vínin, í þessu tilfelli Prosecco.
English below
M. Chapoutier, Belleruche 2019 Cotes-du-Rhone.
Wine of the month november 2020.
Mér finnst ég hafa verið rosalega duglegur að lýsa ást minni á bragðmiklu þungu rauðvíni að undanförnu. Það mætti halda að það sé það eina sem ég drekk!! Reyndar er það af og frá, eins og ég segi alltaf á mínum vín námskeiðum, það er staður og stund fyrir allar tegundir af víni.
Taittinger Brut NV, Champagne, Frakkland.
Ég verð að viðurkenna, að þó mér hafi ekki verið boðið á kampavíns kvöld á VOX um daginn (enda sennilega ekki haft efni á því hvort eð er), fannst mér hugmyndin frábær. Það veitir ekki af að fá sér smá „bubbly“ á þessum tíma ársins til að lyfta sér aðeins upp! Þetta eru erfiðir tímar, svo bætist við að það er komið skammdegi og vetur skammt undan! Svei mér þá, er ekki tilvalið að fá sér eitthvað sem fær okkur til að brosa örlítið?
Það er fátt sem gleður fólk nú til dags, meira að segja erfitt ár virðist ætla að fara fram úr sjálfu sér með leiðindum í lokin. En eitt sem er að gera erfiða tíma bærilega eru góðir vinir og samstarfsfólk. Ég er t.d. mjög lánsamur í báðu, einnig hafa þó nokkrir af mínu samstarfsfólki tengst mér sem góðir vinir líka. Þeir sýndu það á afmælinu mínu um daginn þegar þeir gáfu mér svo góða gjöf að ég varð að gera það að víni mánaðarins!!
We are going to keep writing about heavy strong tasting wines in July, but this time we are going to Italy to the famous Tuscany area. Though the tuscany area is best known for it´s Chianti, Brunello and „Super Tuscany“ wines, some producers like to make wines that are a little different. The wine of the month is different in that it uses 100% Cabernet Franc, which is very rare to do, not only in Tuscany but all over the world!
